Eutanazja w Europie. Prawo, praktyka, debata publiczna

Druga połowa XX wieku przyniosła wiele zmian społecznych, które w konsekwencji powodowały przeobrażenia prawne, w szczególności dotyczące prawnych gwarancji ochrony ludzkiego życia i prawa rodzinnego. Okres ten charakteryzuje się coraz intensywniejszymi próbami redefinicji pojęcia rodziny, małżeństwa oraz podważenia zasady ochrony życia ludzkiego w każdym stadium jego rozwoju, począwszy od etapu prenatalnego aż do naturalnej śmierci. Jak trafnie wskazuje się w literaturze, proces ten doprowadził do tego, że niektóre państwa „zmieniły swoje podejście nie tylko w kwestii prawno-karnej ochrony życia dzieci poczętych lecz nienarodzonych, ale także odnośnie do ochrony życia osób starszych, chorych lub żądających prawa do pomocy w popełnieniu samobójstwa”3. Z pewnością wpłynęły na to takie czynniki, jak społeczna marginalizacja znaczenia rodziny wielopokoleniowej, w której osoby starsze i chore otoczone są opieką ze strony najbliższych, indywidualizacja i konsumpcjonizm, a także odejście od zakorzenionego w kulturze chrześcijańskiej postrzegania cierpienia, jako zjawiska, które niesie nie tylko ból, ale również ma głęboki sens metafizyczny.