Komentarz do wybranych propozycji Konferencji o Przyszłości Europy

„Pokój na świecie nie mógłby być zachowany bez twórczych wysiłków na miarę grożących mu niebezpieczeństw”. Pierwsze zdanie ogłoszonej ponad 70 lat temu Deklaracji Roberta Schumana, która zapoczątkowała proces integracji europejskiej wskazują na to, że Ojcowie Założyciele mieli pełną świadomość wysiłku jaki będzie trzeba włożyć w utrzymanie pokojowego współistnienia państw w Europie i zachowanie jedności kontynentu. W obliczu tragedii II wojny światowej skupiono się na konieczności ekonomicznego zjednoczenia państw, którego podstawę będzie stanowiła fuzja interesów gospodarczych poprzez powołanie do życia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Współpraca oparta na solidarności produkcji i wspólnym rozwoju gospodarczym miała stanowić preludium do stworzenia szerszej i głębszej wspólnoty, która z czasem nabrałaby także charakteru politycznego. Wielokrotnie natomiast podkreślano, że podstawą funkcjonowania tak zrzeszonych państw musi być zasada równości ich praw i obowiązków. Ich współdziałanie powinno być oparte na solidarności, poszanowaniu ich historycznej i kulturowej różnorodności, celem zachowania pokoju na kontynencie i realizacji wspólnych interesów zgodnie z zobowiązaniami
traktatowymi. Temu wszystkiemu towarzyszyć miało poczucie jedności w duchu chrześcijańskiej demokracji, która nada całemu projektowi duszę. Wyraźnie wskazywano, że Europa nie może stać się strefą wpływów eksploatowaną przez dominujące siły polityczne, wojskowe lub ekonomiczne.